De Kennedy’s, deel één: Joe Kennedy
Joe Kennedy stond aan het hoofd van één van de belangrijkste families in de Amerikaanse politiek. De Kennedy’s behoren tot één van de meest invloedrijke families in de Verenigde Staten. De Royal Family of America werden ze ook wel genoemd. Een goede reden om eens wat dieper in de familie te duiken. We trappen af met De Kennedy’s, een Amerikaanse dynastie. Act one: Joe Kennedy.
Joe Kennedy: van vluchteling tot Ivy League student
Boston, MA, anno 1888. Joseph Patrick Kennedy, beter bekend als Joe Kennedy of ‘de vader van’ John F. Kennedy, werd geboren in een stad die hem vanwege zijn afkomst niet welgevallig was. Kennedy was een Ier, nazaat van Patrick Joseph Kennedy. Zijn ouders – de grootouders van Joe – maakten in de jaren 1840 de oversteek, gevlucht voor de Ierse hongersnood. De Kennedy’s werden daarom als laatkomende outsiders gezien door de oorspronkelijke Mayflowergangers, eens te meer omdat de Kennedy’s katholiek waren. Patrick Joseph deed het als zakenman niet verkeerd en kon daarom in een fatsoenlijke opvoeding voor Joe voorzien. Hij kon echter niet voorkomen dat Joe een buitenbeentje bleef vanwege zijn geloof en achtergrond, sterk gebonden aan zijn mede-katholieken. Onder deze omstandigheden groeide Joe uit tot een extreem competitief persoon, nooit bang voor een uitdaging en altijd op zoek naar manieren om zijn eigen positie, die van zijn familie, en die van zijn lotgenoten te verbeteren.
Geld maakt dan niet gelukkig, het zorgde er wel voor dat Joe, ondanks zijn achtergrond, aan Harvard kon studeren. Niet veel later trouwde Joe strategisch, om het eufemistisch te stellen, met de oudste dochter van de burgemeester van Boston, Rose Elizabeth Fitzgerald. Haar vader, John F. Fitzgerald, was een directe concurrent van Patrick Joseph binnen de Democratische Partij en werd nu geneutraliseerd. Binnen twee generaties gingen de Kennedy’s zo van vluchtelingen naar een van de machtigste politieke families van Boston.
Hoewel Joe nu de belichaming was van het idee dat in Amerika alles mogelijk is, was het voor hem niet genoeg. Zijn negen kinderen kregen met de paplepel ingegoten dat zij beter waren dan de rest omdat ze Kennedy’s waren, maar dat zij daarom ook de verantwoordelijkheid hadden hun potentie waar te maken.
De politieke carrière van Joe Kennedy
Dat gold met name voor de zoons: Joseph Patrick (Joe) Jr., John Fitzgerald (Jack), Robert Francis (Bobby) en Edward Moore (Ted). Klinkende namen, die stuk voor stuk hun stempel op de twintigste eeuw hebben gedrukt. Joe zelf bleef dat ook proberen, soms tot chagrijn van zijn kinderen. Onder het presidentschap van Franklin Delano Roosevelt wist Joe zich op te werken tot ambassadeur van de Verenigde Staten in het Verenigd Koninkrijk. In die hoedanigheid schaarde Joe zich, tot zijn latere immense spijt, achter Neville Chamberlain’s idee van constructieve samenwerking met Hitler. Omdat de publieke opinie in de Verenigde Staten op dat moment al aan het kantelen was tegen Hitler en Roosevelt zich nu gebonden zag aan een niet langer houdbare positie ingenomen door zijn eigen ambassadeur, werd Joe in 1940 tot aftreden gedwongen.
De Kennedy curse
De vete tussen hem en Roosevelt werd zo steeds vinniger. Omdat Joe wist dat zijn eigen politieke carrière ten einde was gekomen vestigde hij zijn hoop op zijn kinderen. Joe Jr. was daarbij de voornaamste kandidaat: sterk, knap, intelligent en gezegend met de unieke mix van zelfvertrouwen en stijl die later zo kenmerkend werd voor John F.. Zijn eigen inspanningen ten spijt kon Joe niet voorkomen dat de Verenigde Staten bij de oorlog betrokken raakten. Met het in dienst treden van Joe Jr. werd de fatale band tussen de Kennedy’s en de geschiedenis geboren (ook wel bekend als de Kennedy curse). Op 12 augustus 1944 werd Joe Jr., terwijl hij deelnam aan een top secret missie, boven East Suffolk uit de lucht geschoten. Zijn lichaam werd nooit gevonden.
Elke maand naar de VS? Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief.
